Szkoła Podstawowa im. Marii Dąbrowskiej - klasy IV - VI

06.05.2016

Temat: Człowiek i jego prawa

Definicja prawa (http://sjp.pwn.pl/sjp/prawo;2507992.html):

1. ogół przepisów i norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności»
2. norma prawna»
3. nauka o prawie, studia nad prawodawstwem»
4. uprawnienia przysługujące komuś zgodnie z obowiązującymi przepisami»
5. zasada rządząca procesami przyrodniczymi i społecznymi, stanowiąca cel badań naukowych»
6. kierunek studiów związanych z nauką o prawie, z prawoznawstwem»

Mam prawo do:
Mam prawo do wyrażania swojej opinii
mam prawo do życia
mam prawo do wybrania religii
mam prawo do wolności
mam prawo do szczęścia
mam prawo do nauki
mam prawo do własności
mam prawo do dziedziczenia
Mam prawo do życia
Mam prawo do posiadania rodziny
Mam prawo do wyznawania wiary
Mam prawo do rozwijania swojej wiedzy
Mam prawo do rozwijania swoich pasji
Mam prawo do podróżowania
Mam prawo do wybierania sobie znajomych
Mam prawo do dbania o siebie i swój wygląd




Temat: Reklama 

Prace multimedialne wykonane przez dzieci:









05.05.2016

"Wartości to cechy, zachowanie lub normy niezwykle cenne i pożądane przez jednostkę czy społeczeństwo.Większość wartości się zmienia, są dostosowywane do realiów życia, jednak istnieją te nadrzędne, szczególnie ważne, które wyznaczają zachowania człowieka, w głównej mierze są to wartości morale tj. miłość, wolność, godność. Poszczególne wartości są uporządkowane według stopnia ważności, od najbardziej do najmniej pożądanych, hierarchicznie uporządkowane tworzą społeczny system wartości.
Wspólne wartości odgrywają ważną role w społeczeństwie, gdyż podtrzymują i umacniają ład społeczny, są specyficznym drogowskazem dla jednostki czy grupy, motywują do działania, ale wyznaczają także kierunek aktywności.
Duże zróżnicowanie wartości może powodować konflikty, zarówno wewnątrz jednostki jak i na szerszą skale, dlatego istotne jest wypracowanie wspólnych, stosunkowo jednolitych wartości. Zewnętrzną oznaką przestrzegania wyznaczonych wartości jest obserwowalne zachowanie.
Najczęściej występujące rodzaje wartości to:
- wartość społeczne (człowiek, rodzina),
- wartości ekonomiczne (praca, wolny rynek),
- wartości etyczne (dobro, prawda),
- wartości polityczne (wolność, pokój),
- wartości estetyczne ( piękno),
- wartość zachowawcze (zdrowie, życie),
- wartości emocjonalne (sympatia, miłość),
- wartości materialne (stabilizacja finansowa).
źródło:http://eszkola.pl/wos/wartosci-czlowieka-4489.html


14.04.2016
 Po obejrzeniu Matrixa warto zapoznać się z Markiem Passio i jego alegoriami na temat filmu.

Mark Passio odczytuje alegorie Matrixa


08.04.2016


Jaskinia Platona scenariusz zajęć:

Edukacja Etyczna 2013, nr 5, s. 171-174| 171 

Miłosz Zarzycki 

Temat: Jaskinia Platona, czyli o tym, że warto wątpić 

Przedmiot: Filozofia. Poziom edukacyjny: szkoła ponadgimnazjalna.
Czas realizacji: 90 minut.
Cele:
1. Zapoznanie z platońską metaforą jaskini.
2. Zrozumienie znaczenia metafory jaskinia dla a) myśli filozoficznej; b) sytuacji człowieka w świecie.
3. Ćwiczenie filozoficznego sposobu refleksji.
4. Zachęta do poznania filozofii. Formy i metody pracy: praca z tekstem filozoficznym, analiza filmu, elementy wykładu, ćwiczenia w werbalnych (wspólny dialog) i graficznych formach wyrazu. Przebieg lekcji:
Etap zajęć: Komentarz:

1. Rozważanie sensu słowa filozofia: - podanie etymologii słowa filozofia - nawiązanie do tematu lekcji, - konfrontacja skojarzeń związanych z filozofią i potocznego postrzegania filozofów z archetypem uczonego – miłośnika mądrości,
Wprowadzenie do zagadnień związanych z platońską metaforą jaskini. Aktywizacja uczniów, poruszenie wyobraźni, pierwsza okazja do- wskazanie korzyści płynących z sięgania do pochodzenia słowa i jego historii;

2. poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: dlaczego powstała filozofia? osobistego filozofowania. Podczas odpowiadania na pytanie nr 2 (możliwe odpowiedzi: zdziwienie, zachwyt, zwątpienie, ciekawość, nuda itd.); uczniowie odkrywają własny temperament filozoficzny, poznawczą relację do świata.

3. odczytanie fragmentu Państwa – dwóch ochotników wciela się w poszczególne role,

4. graficzne zobrazowanie metafory na tablicy (rysuje cała grupa wraz z nauczycielem);

5. interpretacja metafory – odnalezienie analogii pomiędzy poszczególnymi elementami opowieści Sokratesa a życiem codziennym współczesnych ludzi:
- jaskinia – świat doczesny,
- łańcuchy – sprawy wiążące ze światem,
- cienie – pozory bytu (przyjmowane jako prawda)
- światło – wiedza,
- świat poza jaskinią – świat prawdy, - człowiek, który wyszedł poza jaskinię– człowiek, który poznał prawdę o świecie,
 - pierwszy kontakt ze światłem słonecznym – pierwszy kontakt z prawdą

Pobudzenie ciekawości uczniów, wspólne poszukiwanie ukrytego sensu, poczucie bycia „wspólnotą dociekającą”;

 6. Wspólne podsumowanie,
podkreślenie przez nauczyciela epistemologicznego przesłania Mitu o jaskini:
- człowiek nie wie, że ma fałszywy obraz świata, jeżeli nie miał okazji skonfrontować go z prawdą (np. opór społeczny wobec wielkich odkryć naukowych – historia Galileusza czy Uczniowie doświadczają praktycznego wymiaru filozofii. W oparciu o Mit o jaskini zastanawiają się nad swoją relacją poznawczą do  Kopernika);
- pierwszy kontakt ze „światłem” jest bolesny – człowiek ucieka od tego, co zaprzecza jego dotychczasowemu obrazowi świata, kwestionuje go (np. rozwiązania proponowane przez filozofię mogą wydawać się dziwaczne i trudne do zrozumienia), dlatego poznanie następuje stopniowo (w micie: cienie, odbicia w wodzie, światło gwiazd, księżyca i ostatecznie słońca). świata.

7. Projekcja scen z filmu Matrix:
1) pierwsza rozmowa Morfeusza z Neo i wybór tabletki (00:26:20 – 00:29:51),
2) program szkoleniowy na statku Nabuchodonozor (00:49:10 – 00:55:12 oraz 00:56:30 – 00:58:50).

8. Interpretacja filmu:

nauczyciel razem z uczniami stara się przyporządkować na tablicy poszczególne elementy przedstawione w Matrixie do tych, które wyszczególniono z Jaskini:

 - świat cieni – świat pozorów (Matrix),

- wyjście z jaskini – odłączenie od programu,

- generowanie cieni przez ludzi trzymających przedmioty – symulowanie świata przez skrypt i działania podejmowane przez Przywołanie filmu Matrix jest próbą przeprowadzenia dialogu między starożytnym tekstem filozoficznym a produktem współczesnej popkultury.

Oba dzieła prowokują uczniów do rozważań epistemologicznych, a także do refleksyjnej lektury obu dzieł – analiza filmu to dobry sposób sprawdzenia wcześniejszego zrozumienia tekstu Platona oraz świetny punkt wyjścia w poszukiwaniu możliwych odniesień do  agentów,

- możliwość podjęcia rozważań filozoficznych – możliwość wyboru przez Neo tabletki,

- po wyjściu z jaskini człowiek poznaje inną rzeczywistość i sposób istnienia cieni – po wyjściu z Matrixa człowiek poznaje działanie algorytmów generujących świat Matrixa,

- po powrocie do jaskini człowiek pamięta świat znajdujący się poza nią, stara się powiedzieć o tym innym – po powrocie do Matrixa człowiek posiada świadomość sposobu jego działania (mówi o tym innym, może manipulować przedmiotami).

9. Dyskusja:

Czy przeprowadzona przez nas analogia między jaskinią a światem Matrixa budzi jakieś wątpliwości?
Czym różnią się dwa porównane ze sobą światy?
Co decyduje o podobieństwie?
Czym kierowali się bohaterowie obu opowieści, podejmując decyzje o porzuceniu starego świata?
Co zakładali, wychodząc z jaskini/Matrixa?
Co dawało ludziom w jaskini/Matrixie powody do wątpienia w prawdziwość porzucanych światów? Czy życie w świadomości dla któregoś z bohaterów okazało się lepsze niż życie w nieświadomości (co znaczy lepsze)?

10. Wykład:
 Czy warto wątpić? - nawiązanie do Kartezjusza: przywołanie formuły „myślę, więc jestem”, wyjaśnienie przesłanek i argumentacji, które doprowadziły filozofa do tego wniosku.

- zamknięcie prowadzonych rozważań: poprzez nawiązanie do tematu lekcji, wskazanie, że filozofowie, czyli „poszukiwacze prawdy”, ciągle stawiają pytania, które wyrażają wątpienie w to, co dotychczas wydawało się prawdziwe;

- zachęta, by rozważać swoje miejsce w świecie i zadawać sobie pytania, które naszą obecność w świecie czynią bardziej świadomą. świata fizykalnego.

Podczas podsumowującego wykładu następuje zamiana sposobu refleksji: z obrazowo – wyobrażeniowego na logiczno – pojęciowy.

Zasianie w uczniach filozoficznego niepokoju, czy aby nie jesteśmy więźniami w jaskiniach, prowokując ich do poznawczych poszukiwań.

07.04.2016
Jaskinia Platona - film

Jaskinia Platona:

1. Ludzie są przekonani do swoich poglądów i nie dopuszczają do siebie myśli, że ktoś inny może mieć rację.Zuzia

2.Ograniczeni ludzie wybierają najprostszą, najkrótszą ścieżkę ścieżkę,  a ludzie mądrzy/ oświeceni starają się wyjaśnić otaczający ich świat i szukają odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Ograniczeni ludzie nie chcą uwierzyć, że jest coś innego niż świat w którym żyją Hesia

3. Każdy człowiek ma własne, wymyślone ograniczenia i to od niego zależy czy i kiedy je pokona. Jedni stawiają sobie cel by pokonywać ograniczenia, inni zakuwają się we własne łańcuchy ograniczeń. Istnieje jeszcze grupa ludzi, postrzegających świat tak jak każą im myśleć inni, to od nas zależny do której grupy należymy , tej jednej rzeczy nikt nie ma prawa nam narzucić . Jula

4. Ludzie, którzy nie mają porównania ze światem w którym poszukuje się swojej drogi, nie wiedzą jak czują się ludzie, którzy doświadczyli więcej. Ci którzy idą tylko jedną ścieżką nie widzą nic poza swoją drogą, patrzą tylko w jedną stronę, nie rozglądają się na boki, nie widzą innych ścieżek. Asia

5. Jest osoba, która steruje wszystkimi robiącymi cienie, która uwolniła tego człowieka.Jest jedna osoba , która  sprawia, że czujemy się uwięzieni.

Cień:

  • miejsce naszego urodzenia
  • opiekun, rodzic
  • wychowanie
  • nauczyciel
  • otoczenie, społeczeństwo
  • media
  • rodzina
  • szkoła
  • przyjaciele
  • celebryci
  • książki; 
  • reklama
  • telefon
  • szkołą
  • znajomi
  • religia, kościół
  • polityka






Platon przyszedł na świat w 427 r. p.n.e. w Atenach. Imię to nadane zostało mu z racji atletycznej postury . Nosił również imię Aristokles- odziedziczone po dziadku. Wywodził się ze starego ateńskiego rodu arystokratycznego. Z linii ojca przynależał do szczepu, któremu początek dał Kodros- ostatni władca Aten, zaś ród matki pochodził od słynnego prawodawcy i autora refom ateńskich-Solona. Platon dorastał w okresie długiej wojny peloponeskiej i schyłkowej świetności Aten. Rodzina przyszłego filozofa nie popadła w finansowe tarapaty i umożliwiła mu rozwój intelektualny i zdobycie solidnego wykształcenia. Szerokie spektrum zainteresowań Platona ujawniało się już we wczesnej młodości. Był wybitnym sportowcem, mierzył swe siły w sztuce, muzyce, poezji. Podstawy filozofii zdobywał od Kratynosa- propagatora filozofii Heraklita; jednak częściej myślał w młodości o poważnym zajęciu się sprawami politycznymi. Jednak wraz z upływem czasu coraz bardziej absorbowała go filozofia i osoba Sokratesa-przyjaciela i wuja. Jego śmierć. ostatecznie przykuła wzrok Platona do filozofii. Ten z kolei zmarł w wieku 80 lat, w roku 347 p.n.e., a miało to miejsce w czasie weselnej biesiady u jednego ze znajomych.
Przez okres swego życia stworzył około 35 dialogicznych publikacji filozoficznych- w dużej mierze dotyczących jego mistrza Sokratesa. Problematyka utworów skupia się głównie na wiedzy, gramatyce, wieczności wykładni innych myślicieli. Stwarza tym samym autor gruntowną teorię-teorię formy, którą wykorzystuje przy objaśnianiu szeregu zjawisk, jak np. wielkości dobra, rodzajów wiedzy, różnic między jednostkowością i ogólnością. Dwa dialogi "Państwo" i "Prawa" dotyczą filozofii polityki oraz charakteryzują model państwa idealnego, jak również prezentują dowody na to, że znajomość filozofii wśród władców jest jedynym gwarantem dobrych rządów. Filozof więc winien zostać królem! Filozofia Platona jest wypadkową wykładni Heraklita, Pitagorasa i Sokratesa. W nauczaniu o zmysłach naśladował Heraklita, o rzeczach dających się poznać umysłem-Pitagorasa, zaś koncepcje polityczne czerpał z Sokratesa. Swoistą inspirację do tworzenia konceptów czerpał także z komedii Epicharma.
Platońskie idee
Forma, a więc idea "niewidoczna" rzeczywistość, której podług twierdzenia Anaksagorasa- "to, co się nakazuje jest naprawdę widoczne". Słowo "idea" skłania nas do wyobrażenia sobie czegoś niematerialnego, wyrazu narodzonego w czyjejś świadomości i tam realnie istniejącego. Wedle Platona istnienie idei było w zasadzie niezależne tak od umysłowości, jak i świata namacalnego. Brak w nich znamion zmysłowych czy też plastycznych; są niewidoczne dla ludzkiego oka, a osiągalne wyłącznie dla umysłu.
Idee jako system
Istnieją także formy kategorii i relacji, jak np. podobieństwo, tożsamość, równość, wielkość. Każda z tych form przystaje do siebie nawzajem i generują promień światła na świat, który postrzegamy zmysłowo. A zatem musi istnieć forma ponad wszelakimi ideami; forma, a więc kręgosłup ogólnej racjonalności, nadającej umysłowi siłę koncentracji idei w klarowną i koherentną wizję tego, co realne.
Idee jako ideały
Platońskie idee już od początku były swoistymi ideałami, wzorcami; np. idea istoty ludzkiej nie stanowiła różnobarwnej mozaiki, lecz raczej perfekcyjny portret. Prezentowała ludzką naturę taką, jaką byłaby po katartycznej ceremonii wyzbycia się wszelkich braków i mankamentów. Istotę zdrowia stanowiła kondycja doskonała, a nie oczywista kondycja fizykalno-intelektualna. Jako ideały, formy stanowiły gloryfikowaną mozaikę kreśloną barwnymi plamami tęsknoty do perfekcji.
Unifikacja z nimi przynosiła sercu i umysłowości tzw. "boski spokój".
Istnieją więc idee w naturze w formie wzorów; zaś konkretne rzeczy jednostkowe-będąc do nich podobne-są niejako niedoskonałymi odbiciami swych idealnych wzorów. Pisze więc Platon o podobiznach w taki oto sposób: "jeśli istnieje pamięć istnieją idee w rzeczach istniejących, ponieważ pamięć zakłada istnienie części trwałego i stałego a nic oprócz idei nie jest stałe, bo jakby mogły się utrzymać przy życiu istoty żywe gdyby nie poznawały idei i gdyby w tym celu nie były obdarzone przez zdolnością poznania. Pamiętamy podobieństwo pożywienia, jeśli jest nam właściwe, co dowodzi, że posiadamy wrodzone poznanie podobieństwa."
Boski wymiar idei i idea jednego-dobra
Ujmuje więc Platon ideę dobra w formie reguły metafizycznej różnej i wyższej od innych form. Relacja idei dobra do pozostałych idei platońskiego świata jest taka, jak słońca w świecie pojmowanym zmysłowo do krajobrazu, którego elementy naświetla i czyni widzialnymi. Tak samo, jak słońce umożliwia oczom widzenie, a przedmiotowi materialnemu bycie widzialnym- tak idea dobra nadaje cechę prawdziwości temu, co poznajemy, a zdolność poznawczą podmiotowi poznającemu. I podobnie jak słońce nie jest ani pomiotem, ani przedmiotem postrzegającym, ale jest dalece wyższe od tych dwóch, tak i dobro w niczym podobne nie jest do wiedzy, prawdy, ale wyższe jest zarówno od pierwszego, jak i drugiego. I w końcu podobnie jak namacalne przedmioty zależne są od słońca nie tylko odnośnie widzialności, ale też tego, co odnosi się do ich istnienia; tak też idee zależą tak wówczas, gdy mówimy o ich bycie, jak też i o ich poznawalność względem dobra, które jako autoteliczne nie stanowi kwintesencji, ale jest czymś dalece mocarnym i przepełnionym dostojeństwem.
Współczesny konflikt w kwestii platońskiej teorii idei
Mimo czci jaką darzył Platon formę i mimo słów, jakimi ją określał, ciężko wskazać konkretne miejsce teorii idei w rozległym systemie myśliciela. Większość interpretatorów odczytywała myśl platońską wyłącznie w sposób literalny i wówczas formy postrzegane były jako autoteliczne reguły metafizyczne, istniejące dla samych siebie. Jako istniejące niezależnie od świata postrzeganego zmysłami, początkowo przywodzą na myśl wrażenie archetypów i punktów wyjścia ulokowanych w niebie, a nie idealnie kopiowanych w przedmiotach uchwytnych zmysłowo. Mamy tu do czynienia z przypadkiem zwanym "wszechświatem trzypiętrowym", w którego strukturze, na samym wierzchołku widnieje idea dobra , z której wypływa światło rozszczepiające się na przeróżne formy, typy, prawidła, wartości- których istnienie, dotykalność w naszej empirii doprowadza do metamorfozy z chaosu nieuporządkowanych doznań zmysłowych w sferę harmonijną i poznawalną. W końcu dochodzimy do rejonu rzeczy postrzegalnych zmysłami, których poznanie jest możliwe i da się zachować poprzez analogię do formy. Ostatnimi czasy wśród pewnej grupy uczonych zrodziła się uwaga względem takiego rodzaju rozpatrywania wykładni platońskiej. Sądzą oni, iż formy nie stanowią reguł metafizycznych istniejących tylko dla samych siebie, autonomicznie względem sfery dostrzegalnej zmysłowo; ale meritum logiczne nie posiadające ciała za wyjątkiem namacalnych przedmiotów, które stanowią ich przykłady-jak np. prawo Archimedesa wykazuje swoje własne istnienie realne poza rzeczami fizykalnymi. Z całą oczywistością, prawo to egzystuje, ale nie stanowi przedmiotu konkretnego, jak np. spadający owoc.
Alegoria platońskiej jaskini
Spróbujmy oczyma wyobraźni ujrzeć ogromną ciemną jaskinię , w której przebywają ludzie przykuci doń kajdanami. Za plecami więźniów, na zewnątrz coś się dzieje i oświetla te wydarzenia blask porannego słońca. Ludzie nie mogą opuścić pieczary, wolno im jedynie śledzić wzrokiem ruchy cieni pojawiających się na ścianie, do której są przykuci. W pewnym momencie nie odczuwają już ucisku łańcuchów- są przekonani, że dane im jest obserwować życie wolne i autonomiczne. Cienie, z którymi przyszło im współistnieć poczynają traktować jako istniejące rzeczywiście i posiadające byt niezależny. Na podstawie tej scenki rodzajowej, Platon pokazuje jak wygląda położenie człowieka, który egzystuje w świecie iluzji, wiedzie płytki żywot bez celu i wzniosłych ideałów, a wiedza jego jest czystą imaginacją. Jednak człowiek ów posiada ogromną możliwość zerwać kajdany i ujrzeć światło dzienne-dane mu jest osiągnąć szczęście swego życia i dotrzeć do prawdy, osiągnąć należyty sens- dzięki staraniom duszy, którą zwykł określać nieśmiertelną i przynależną do świata niezmiennego i wcielającą się w wiele istnień. Prowadzi więc ogrom ziemskich żywotów, lecz przed i pomiędzy nimi, gdy pozbawiona jest ciała widzi świat po drugiej stronie. Śmierć ciała nie stanowi zatem dla niej zła, ale raczej powrotem do życia właściwego, a więc do świata idei. Zasada duszy jest arytmetyczna, regułą ciała zaś przestrzenno-geometryczna. Ową szansę stanowi filozofia. Platońska przypowieść buduje pewnego rodzaju analogię między ludzkim istnieniem a życiem więźniów w pieczarze i zawiera ona różnorakie znaczenia filozoficzne. Koncentruje się w nich całość problematyki platońskiej myśli, w tym koncept świata, człowieka i gnozy. Będąc tworami cielesnymi należymy do świata stworzeń namacalnych. To ciało jest zarzewiem ludzkiej ułomności, ono właśnie jest łańcuchem łączącym nas ze światem iluzji, bowiem realność cielesnych rzeczy nie jest realnością prawdziwą. Przedmioty przynależne do świata zmysłowości są tworzone, podlegają przemianom i nikną. Nie są doskonałe. Perfekcja jest pełnią, która jest wieczna ze swej istoty i trwała, brak jej barier czasowo-przestrzennych. Nad światem zmysłowym istnieje byt realny, którego atrybutem jest pełnia i idealność. Wyłącznie idee istnieją realnie. Przedmioty materialne rodzą się, ulegają przemijaniu i ulokowane są między bytem i niebytem, są wyłącznie lustrzanym odbiciem. Pozbawione są istnienia samoistnego ich byt w pełni zależy od idei. Idee odciskają się w tworzywie cielesnym i stanowią rezerwuar rzeczy. Tworzywo jednak jest nietrwałe, podlega modyfikacjom i podzielności. Stąd też przedmioty pozostają czymś niekompletnym, ograniczonym barierami, złym, a więc zasługującym na wzgardę. Postawa Platona w tej kwestii nazywana jest idealizmem obiektywnym. Idealizm-bowiem stanowi coś niematerialnego, obiektywny-bo byt niecielesny egzystuje poza istotą ludzką wbrew jego świadomości jest bytem samoistniejącym. Rzeczywistość duchowa stanowi należyty cel człowieka, a ten, który pozbawia się niecielesnego aspektu życia, tkwi ograniczony w sferze złudzeń. Rzec by można, iż pędzi żywot nieokrzesańca, postrzegając cienie jako realność, uznając supremację mniemań nad prawdą i zła nad dobrem. Nie czuje więzi ze światem sensualnym, włada własnymi emocjami, wymogami, zwalczając swą zmysłową naturę. Jak akcentował Platon: "Trzeba całą duszą odwrócić się od świata zjawisk, które powstają i giną a skierować się do bytu rzeczywistego stałego i niezmiennego". Będąc ludźmi powinniśmy dążyć do odkrycia prawd absolutnych i wiecznych oraz dążyć do moralnej perfekcji poprzez przyrównanie własnego życia do cech bytu ponadczasowego. Dusza ludzka według Platona to idea tchnienia życiowego, które rozprzestrzenia się w każdym możliwym kierunku- stąd porównuje ją filozof do pędzącego rydwanu z dwoma rumakami na czele. Woźnicą jest rozum, zaś konie są reprezentantami pożądania i męstwa. Woźnica na ogół włada zaprzęgiem, zaś rydwan podąża ku światu prawdy, którą z kolei wyłącznie rozum-wiodący duszy-może oglądać. Duszę z wyraźnie dominującym rozumem posiada wyłącznie filozof. Właściwa mądrość Platona nie polega na uświadamianiu sobie wielości rzeczy. Myślicielem nie jest zwany ten, kto przejawia zainteresowanie względem materialnych realiów, ale ten, który zwykł dotykać tego, co za każdym razem jest identyczne i ignorując świat iluzji może uzyskać mądrość rzeczywistą. Mądrość jest zatem wiedzą o tym, co realnie istnieje, co jest autotelicznie idealne. Stąd też filozofowie są idealnymi kandydatami na władców. Bo przecież celem państwa nie są wartości dotykalne. Nie chodzi o to, aby państwo opływało w dostatek, straszyło potęgą i mocą, a by społeczność mogła nasycić cielesne potrzeby- są to wyłącznie cele nierealne i pozorne. Państwo winno głównie dążyć do realizacji wartości moralnych i idei dobra- to stanowi sedno jego powołania.
Filozofia polityki według Platona
Zdaniem Platona, państwo powinno być zarządzane przez celowo wykształcone i przygotowane odpowiednio grupy intelektualne. Platon określał swój pogląd mianem arystokratycznego i dążył do stworzenia modelu państwa idealnego, w którym kreślił barwną wizję społeczeństwa bez wojen, sporów, zagrożeń, w którym ludzie zdolni byliby współegzystować pokojowo, a każde indywiduum mogłoby pielęgnować i formować swe uzdolnienia. Platon dostrzegał pewną paralelę pomiędzy jednostką a społeczeństwem, w którym przyszło jej funkcjonować. Twierdził, że istota ludzka złożona jest z duszy i ciała. Przy czym osobę perfekcyjną cechowałaby idealna forma psycho- fizyczna; doskonała w sensie-zdrowa. Platon głosił, że duszę ludzką tworzą trzy czynniki-rozum, pozwalający tworzyć argumenty, rozważania; działalność, czyniąca człowieka odważnego lub tchórzliwego, dająca silną wolę i pożądanie-składające się z podstawowych potrzeb i pragnień ludzi, jak np. pokarm, potrzeby fizjologiczne itp. Wedle Platona człowiek zdrowy psychicznie to człowiek, we wnętrzu którego wszystkie składowe duszy funkcjonują koherentnie. Państwo Platona złożone było z trzech klas- po pierwsze-władców, rządzących krajem, dalej-wojowników, broniących bezpieczeństwa państwa i obywateli, i wreszcie zwykłych mieszkańców, którzy dostarczali państwu podstawowych produktów niezbędnych do normalnego życia. Każdej z tych trzech klas odpowiada struktura duszy- warstwa rządząca-to rozumna część mieszkańców, żołnierze-to jego część mężna, zaś obywatele-to pożądliwość. Idealne społeczeństwo, a więc analogicznie idealny człowiek, to taki, w którym te trzy elementy działają bez zakłóceń i sprzężeń. Myśliciel nasz zwykł udzielać trafnych wskazówek odnośnie wyboru władców i sprawdzania ich skuteczności. Zdaniem Platona młodzież do 18 roku życia powinna być wychowywana przez państwo , następnie poddane wychowaniu fizycznemu i dyscyplinie wojskowej, poddać się rygorowi wychowawczemu i studiować przede wszystkim matematykę i filozofię, następnie należy poddać ją testom pozwalającym wyróżnić przyszłych rządzących i rzemieślników. Świeżo upieczeni królowie w początkowym okresie pozbawieni byliby możliwości zakładania swoich rodzin, bowiem Platon ufał, że koneksje rodzinne i żądza bogactwa to dwa największe utrudnienia w drodze do niestronniczego władania. Myśl platońska w sposób naturalny wiedzie do swoistej antydemokratycznej, autokratycznej filozofii. Rządy sprawowane w imieniu ludu, ale nie bezpośrednio przez lud. Platon przyjmuje, że władcy posiadają doskonalszą wiedzę na temat tego, jakie prawo i jaki rodzaj polityki należy prowadzić, aby obywatelom żyło się jak najlepiej.
Krytyka Platona
Platon podaje najsilniejszy argument antydemokratyczny. Bazę rozumowania stanowi twierdzenie, iż rządy to umiejętność. Dowód tego konstruuje Platon poprzez odniesienie do zdrowego rozsądku, albowiem czyż ludzie nie sądzą, że królowie błądzą akceptując dane prawo? Spostrzeżenie błędu świadczy o tym, że rządzenie jest możliwe tylko dzięki wiedzy-czyli umiejętności, której można się nauczyć. A jeśli ktoś posiadł ową wiedzę, ryzyko popełnienia pomyłki jest zminimalizowane niemal do zera. Doświadczenie poucza nas jednak, że inteligenci za każdym razem potrafią odszukać sposób na pominięcie zabezpieczeń i nadwyrężenia swej władzy. Najskuteczniejszym sposobem na uniknięcie nieprzyjemności tego typu jest przyznanie im stosunkowo małego zakresu kompetencji władzy. Co więcej, obarczyć ich koniecznością odpowiedzialności za swe poczynania przed obywatelami. Platon sądzi, że zło jest wynikiem braku wiedzy, a w momencie, gdy ludzie uzmysłowią sobie słuszność pewnych rzeczy, wówczas wyeliminują zło i nikczemność. Aby odkryć to, co jest właściwe lub zwyczajnie dobre, należy znaleźć naturę należytego życia, co stanowi także intelektualne polecenie niemal identyczne jak przy poszukiwaniu prawideł matematycznych. Platon sądzi, że wyłącznie po odbyciu długiej, szczegółowej propedeutyki intelektualnej można posiąść wiedzę o istocie dobrego życia. Podkreśla przy tym, że nawet dla ludzi który nie są wyposażeni w wiedzę możliwe jest prowadzenie właściwego życia, lecz będzie ono przypadkowe i nieświadome.
Kreśli Platon także wytyczne programu przygotowującego obywateli do dobrego życia. Sądzi, iż ludziom powinno udzielać się instruktażu na dwa sposobny-po pierwsze, winni oni kształtować swe cnotliwe obyczaje zachowań oraz pielęgnować moce niecielesne przez podjęcie studiów. Ci bowiem, którzy nie są wyposażeni w intelektualny talent przysposabiania wiedzy, nie są zdolni pojąć, na czym polega dobre życie; lecz jeżeli naśladować będą tych, którzy ów talent mają i poddadzą się kierownictwu tych uzdolnionych; wówczas również działać będą cnotliwie, acz nie będą pojmować istoty dobrego życia. Następstwem tego jest fakt, iż uznał Platon potrzebę istnienia cenzury w państwie idealnym. Podkreślał, że młodzież- o ile ma kształtować cnotliwe obyczaje i wieść dobre życie-musi być chroniona przed doświadczeniem; zaś bardziej zdolni młodzieńcy winni pielęgnować moce duchowe i ulegać ćwiczeniom myślowym. Stanowią bowiem oni warstwę wyróżnioną i w ostatecznym rozrachunku- to oni będą mogli przewodniczyć społeczeństwu idealnemu. Będzie to istny gwarant słuszności i prawości ich działań, a jednocześnie będzie przyczynkiem prowadzenia dobrych rządów. Zdaniem Platona, dla wszystkich ludzi istnieje tylko jedno wzorowe życie. Współcześni badacze określają ów pogląd mianem absolutyzmu, bowiem dobro jest niezależne od ludzkich dążności, pragnień, marzeń, sądów. Dobro jest w pełni autonomiczne względem rodzaju ludzkiego i będzie ujawnione, o ile ludzkość będzie do tego właściwie przygotowana. Platon akcentuje, że moralność to kwestia osądu lub tendencji. Twierdzi tym samym, że niektóre działania są całkowicie należyte lub nie, jednak są niezależne od jakiejkolwiek opinii; tak jak np. masowa eksterminacja ludności żydowskiej dokonana przez Niemców w czasie II wojny światowej. Siódme przykazanie chrześcijańskiego dekalogu to prawo moralne, nienaznaczone subiektywizmem. Platon usiłuje wbić nam konieczność poczucia obowiązku i obrazuje to przykładem filozofa z mitu o jaskini, który w jakiś sposób wydostał się z pieczary i dotarł do realnego, pozbawionego cieni świata zewnętrznego, i który to filozof będzie odczuwał nieprzejednane pragnienie powrotu do pieczary, aby podzielić się tym, co zobaczył z dawnymi współtowarzyszami losu, a by przekazać prawdę. Takich właśnie ludzi umieszcza Platon w klasie rządzącej. Królowie, by władać w sposób należyty winni posiąść mądrość nieomal boską i jeżeli dane jest im prowadzić państwo w stronę lepszego, muszą dysponować prawdą, a nie wyłącznie jej odbiciami. Tylko ludzie tego pokroju gotowi są, by zasiąść na tronie i obarczyć się ciężarem władzy dla dobra ogółu. Królowie platońskiego państwa nie posiadają przywilejów, lecz posiadana przez nich wiedza uczyni zeń najszczęśliwsze jednostki na całej ziemi.
http://www.bryk.pl/wypracowania/pozosta%C5%82e/filozofia/15050-idee_plato%C5%84skiej_jaskini_i_jej_wsp%C3%B3%C5%82czesne_interpretacje.html
20.02.2015
Zmysły i rozum oraz historia Helen Keller to nasze ostatnie tematy zajęć.Poniżej kilka linków do poszerzenia wiadomości na ten temat: 
Historia Helen Keller - film:

https://www.youtube.com/watch?v=sNz2nFqvThA 
www.edukator.pl/Jak-czlowiek-poznaje-rzeczywistosc,6857.html 

Zmysły i rozum:
http://www.kbroszko.dominikanie.pl/kl_tom_sth2-2q153a5co.htm 

http://www.kul.pl/files/57/wydzial/judycki/Judycki_2009a.pdf

http://spojrzenia.prv.pl/index.php?pokaz=kant1 

http://pl.wikipedia.org/wiki/Epistemologia

http://www.liberilibri.pl/sites/default/files/Morawiec_2014.pdf - wybrane filozoficzne koncepcje rozumy ludzkiego i racjonalność

Filozofia-zarys historii:

http://filozofia.3bird.net/download/filozofia/historia_filozofii/filozofia-adam-karpinski-jerzy-kojkol-filozofia-zarys-historii.pdf


 24.01.2015
"To co myślę" - przemyślenia Marysi:


Miłość jest po to by czerpać z niej inspiracje, przyjaźń po to by działać, a gniew po to by go zniszczyć.

Nie trać najpiękniejszych chwili by niszczyć, trać je by naprawiać i pomagać.

Pokaż, jaki jesteś, nie udawaj kogoś innego, nie bój się swoich odczuć, marzeń, gustu. Jeśli są prawdziwe to nikt nie może ci ich zabrać ani zabronić ich mieć.

Spraw by najgorsze chwile stawały się najlepszymi, w ten sposób nie zmarnujesz ani sekundy życia.

Nigdy nie trać nadziei na spełnienie marzeń nawet, jeśli inni mówią, że to nie możliwe, bo mogą się bardzo mylić.

Nie przegap szansy na powiedzenie komuś, że go kochasz, bo potem będziesz żałował, a może się okazać, że to był/była ten/ta jedyny/jedyna.

Może i niektórzy ludzie cechują się głupotą i brakiem współczucia, ale są na tym świecie dobry ludzie, a moim marzeniem jest by tych ludzi było jak najwięcej i żeby w końcu dzięki takim ludziom, ludzie przestali niszczyć to piękno, które dostali za dom i siebie nawzajem.



Marysia Strzałkowska IV B
 

 20.12.2014
Jak zwykle moi etycznie zakręceni zaszaleli :) Zakończyliśmy zbiórkę pluszaków, która zbiegła się z dniem Misia w Naszej szkole. na ostatnich zajęciach uzbrojeni w nożyczki, kolorowe wstążki i papier, niczym elfy w fabryce Mikołaja, zapakowaliśmy podarki, przyniesione przez dzieci, nauczycieli i rodziców :)
Jednak aby zwyczjowi stało się zadość, moje uczennice i moi uczniowie wykonali kartki świąteczne dla pensjonariuszy Domu Opieki w Radości - dom został wybrany przez Asię , która poprowadziła wspaniałe zajęcia na temat : Świat widziany oczami seniora. Pięknie poprowadzona lekcja, wspaniałe porównania, piękna propozycja podsumowująca zajęcia.
Oto fotorelacja z Naszych działań :) 















27.11.2014
Jak sami zobaczycie platforma ale edukacyjna to wspaniałe źródło inspiracji dla nas wszystkich. Poniżej wasze pomysły na plakaty, prezentacje i... zobaczymy co jeszcze razem stworzymy :)
Mela i jej pomysł na plakat dotyczący testowania kosmetyków na zwierzętach:

https://e.edim.co/55710075/testowanie_kosmetyk%C3%B3w_na_zwierz%C4%99tach.png?Expires=1417111467&Signature=NRtJiQZFsUABYMkwT6OaM~9tC0KVyeWvr0RRQbEzWoM-BX4B8yVpknyOvy1G9mpV~DprOrcCOb7phtXKJxRQtJ~WBhdt3Oorr-Nkuq5l63nxVanYExZ75MBBWrQOw0XBw~PqLM4~x-SPujzSYkeOO03vuw9we6Cuu79TydvRhdZP8HguL0J8CwTvDthRyx8vE-dR1HgLbYya9w9~jvL4tk3qckRp~EOuX16zMqXuDMus~ki48uJ8MQeXW4N60wAJ9acO~-6wQhzNv355Gg6SDEJXO4zG0bX9qPKCetXvOXa4GSKbwbFr50S5QmX~wTBLeHlXs-XbdCWk6OlgslpiFw__&Key-Pair-Id=APKAIJNVNRBLLSTGN23Q 

Mobbing w szkole wg Szymka:

https://e.edim.co/55645331/mobbing_w_szkole_.pdf?Expires=1417112624&Signature=lo8YQ2kYdSVyKqkC1uHqviWrXmadNhjg1gCKUBuKxo25w52eFnYZmRsyDNpmz5epQACnKmzalE0HDS42XhU6C15wGBY9dm-NkEn8QwwAxtf9W6jRJudd4kTXSMpvH2DtVEu7yaBqUY7rfiQ-qrRrfcRgbB-Hyrbe8grAtY2UytPKWu70eEkuxEqCnpMFEkp4LPscqTpJd9GId1X5gPZa~16RS4IyHUnpp1RjqdvEoxK2mU9IsiCszZcUyjkq~GgoB26hg~ck815orz-B79vF2dSap7c90enFwyJ6kN7sF1Bk6jPTn5pBSJwGhipQ~LcGxzocJFg7I5pg-5XsugFklw__&Key-Pair-Id=APKAIJNVNRBLLSTGN23Q

testowanie kosmetyków na zwierzętach wg Szymka:

https://e.edim.co/55645331/zwierz%C4%99ta_te%C5%BC_maj%C4%85_uczucia_.pdf?Expires=1417112721&Signature=jEJaJNC9BK0sj1heFv06yOMSUSzJ1AvsthJHNy1rYfQxMipKut6QCLX8p3WmlgrVGdELPk2JKnovnmvQ5ZIizu9lHub0H0aWiUFDMJpSblKP97fECBAccSCdKObgfADnzP8rPadKcvlr8ex0HKpfVIL7kjiM9MIHvOxZBokvKSbhBM0SXLauATe1pKWd2LRUZgZafZziM~7FR71sK4U~19bNcKQ68~yM681y2fEQlLJaF~yg694CShePvDGBf~m4mPD3O9cJ0tl-XtC~-mHfGfjaDQIjEY3Tu8BueoTYmW5a3Do9~2hUjlzG6I9Xu43AAtViOVhdiO7e2vHgd6qDaw__&Key-Pair-Id=APKAIJNVNRBLLSTGN23Q

Piękne przemyślenia Gabi, na temat uczuć dziecka- oby każdy spędzał wolne chwile na zapisywaniu swoich przemyśleń.Ile materiału by powstało !!! 

"Dzieci nie potrafią tak kryć swoich uczuć jak dorośli ludzie. Po prostu – nie umieją. Nie potrafią okazać tego, co czują jednym małym, nic nie znaczącym uśmiechem czy jedną niewidoczną łzą. Dojrzali ludzie chowają swoje uczucia. Wiedzą, jak się zachować w różnych sytuacjach. Dzieci – nie. Dorośli mają doświadczenie w życiu, dzieci – nie. Spotkałam się nie raz z takimi sytuacjami, kiedy dziecko wyznaje, że wolałoby zostać uderzone niż aby rodzice albo ktokolwiek im bliski powiedział do nich „wredny bachor” czy „podstępna małpa”. Dziecko (obojętnie czy chłopiec, czy dziewczynka) wolałoby zostać uderzone nawet w twarz niż aby rodzic albo ktoś z rodziny wymierzył mu taki pocisk w serce. Bo dziecko rozumie każde słowo z ust bliskiej osoby nieco inaczej. Ostatnio na kazaniu ksiądz mówił, że gdyby dziecko powiedziało mamie czy tacie „kocham cię, bo muszę, nie mam wyjścia” na pewno zrobiłoby się każdemu rodzicowi bardzo przykro. Tak też jest z dziećmi. Gdy tata lub mama nazwie je np. „chciwy bachor” czy coś w tym rodzaju, dziecko odbiera to, jakby rodzic mówił do niego: „kocham cię bo muszę, bo inni tego ode mnie wymagają”. A dziecko jeszcze bardziej przeżywa to niż dojrzały, doświadczony człowiek. Bo dziecko nie jest takie jak dorosły człowiek – wszystko rozumie nieco inaczej i przez to bardziej przeżywa każde słowo. Nie raz także spotkałam się z takimi sytuacjami, gdzie dziecko chce mieć jak najwięcej zajęć w szkole, by móc później wracać do domu. Ponieważ szkołą to jedyne miejsce, gdzie (często) rodzice pozwalają chodzić i spotykać się z przyjaciółmi. Nie pozwalają odwiedzać koleżanki czy umawiać się z kolegami np. w skateparku. Dzieciom jest wtedy bardzo przykro. Pewnie pomyśleliście sobie: jak to możliwe, przecież rodzice nie mogą tak traktować dziecka! Ale są takie rodziny, gdzie nawet gorzej traktuje się swoje własne, czasami jedyne, dziecko. Słyszałam też o takich przypadkach, gdzie dziecko samo próbowało pójść do domu dziecka czy do innej rodziny. Ale większość dzieci żyjących w tak okrutnych rodzinach nawet nie próbuje. Bo boją się, co będzie, jeżeli rodzic się dowie i zabierze  je znów do domu. Wyobrażają sobie jeszcze gorsze sytuacje niż przed próbą ucieczki.   Że rodzice jeszcze gorzej będą te (już biedne) dzieci traktować. Że w domu będzie jeszcze bardziej nieprzyjemna atmosfera. I że mama i tata będą dla swoich dzieci jeszcze bardziej niemili. Dorośli powinni zrozumieć, że dziecko w takich sytuacjach czuje się jeszcze gorzej niż jakby w szkole ktoś je pobił. Bo każdy człowiek jest inny. I każdy nieco inaczej przeżywa najróżniejsze chwile i sytuacje z życia"
..........................................................................................
 07.02.2014
Miłość, przyjaźń,emocje...
Kolejny blok tematyczny i kolejne piękne przemyślenia moich uczennic i uczniów.
Miłość wg Marianki: "każdy lekarz, powinien w pewien sposób kochać swoich pacjentów"
Przyjaźń wg Marianki:" dwie osoby stworzone by sobie pomagać".

Cechy przyjaźni wg "Wartości w życiu rodzinnym":

1. Pragnienie szczęścia i dobra przyjaciela:przyjaźń nie może ranić.Przyjaźń jest formą miłości
2. Bezinteresowność: egoizm niszczy przyjaźń i wszelkie formy miłości.
3. Wzajemność:niemożliwa jest skrywana przyjaźń.
4. Szczególność: znamy naszych przyjaciół, wiemy kim są.Nie możemy przyjaźnić się z całym światem.
5. Równość: przyjaźń nie akceptuje różnic.Podstawą jej, jest respektowanie cech drugiego człowieka. Nie powinniśmy nikim manipulować, wykorzystywać swojej pewności siebie, omamiać innych osób, nie możemy zrobić z drugiego człowieka swojego niewolnika.
6. Chęć przebywania razem: nieobecność osłabia przyjaźń.
7. Wzajemne zaufanie: przyjaciele są siebie pewni.
8. Wolność: sami wybieramy przyjaciół, nie są oni nam narzuceni.Znajdujemy ich przez przypadek i są naszym osobistym i wolnym wyborem.

"Przyjaźń, to owoc dojrzałości; w dzieciństwie widzimy tylko jej początki"

Odpowiedzialność:
1. obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje lub czyjeś czyny
2. przyjęcie na siebie obowiązku zadbania o kogoś lub o coś
http://sjp.pwn.pl/haslo.php?id=2493511

...........................................................................................
15.01.2014r
Pierwszy semestr za nami.
Zaczęliśmy z impetem mimo wielu przeszkód.Jak widać wszyscy zakręceni posiadają determinację  by uczestniczyć w zajęciach. Mam nadzieję, że przyszły rok, będzie obfitował w przygotowane przez was projekty/pomysły którymi podzielicie się z innymi.
...........................................................................................
 Postaw na rozwój! Zrównoważony!

 Ten tydzień obfitował w niespodzianki.Dla mnie, ponieważ okazało się, że każdy uczeń,  w pozytywnych okolicznościach potrafi porzucić swoje wdzianko obojętności i świetnie się bawić, oraz dla uczniów ponieważ zaczęliśmy projekt : Postaw na rozwój! Zrównoważony!
Jak się okazało, stereotypy są  jak bakterie -czyli wszędzie ale w naszej grupie jest ich niewiele.Mogę więc śmiało powiedzieć, że powtarzanie pewnych faktów procentuje :) Jesteście na dobrej drodze aby zmienić świat na lepszy, a dzięki swojej wiedzy nauczyć wielu kwestii dorosłych :)
Tak więc zacznijcie uczyć innych- małych i dużych, bo im nas więcej tym lepiej :)






..............................................................................................................................................................
 Tolerancja, szacunek otwartość czyli jak trudno być sobą...

Ten miesiąc obfitował w tematy dotyczące nas samych- tolerancji, otwartości, szacunku, barku akceptacji nie tylko ze strony innych ale również nas samych.
Każdy wie jak trudno być sobą...
Nie takimi, jakimi chcieliby widzieć nas inni ale takimi, jacy jesteśmy naprawdę, ukryci za zasłoną, tam,głęboko w środku nas samych.Takimi jakimi jesteśmy w gronie najbliższych oraz osób, które kochamy, szanujemy, które są dla nas ważne.Bez gier, kluczenia, myślenia czego oczekują od nas inni, a w tym wieku przede wszystkim koleżanki i koledzy...
Czy jest to możliwe?Jak najbardziej "Tak" ale wymaga sporej odwagi i wiary w siebie.
Dla niedowiarków polecam dwa filmy :
1. "Bruno" -  w którym być sobą oznacza walkę z całym światem i jego stereotypami,walkę z  brakiem tolerancji i otwartości na drugiego człowieka.Gdzie nie jest się dziwnym ale ekscentrycznym, a przyjaciela można spotkać w najmniej oczekiwanym momencie :)
oraz
2. "Billy Eliot" - gdzie pokazana jest miłość rodzicielska, walka ze stereotypami dotyczącymi płci oraz potrzeba realizacji swoich pasji.Jest też prawdziwa przyjaźń, bez fochów i ochów, szczere męskie rozmowy oraz cudna muzyka w tle.
Te filmy zrodziły wiele pytań: dlaczego Bruno robił to co robił ? Przecież mógł się dostosować i mieć święty spokój.No właśnie: dlaczego?
Dlaczego Billy przyjaźnił się z tym z kim się przyjaźnił? No i doszliśmy do wniosku , że płeć ma swoje ograniczenia, w postaci bardzo mocno zakorzenionych stereotypów.
Usłyszałam też , że jako nauczyciel, osoba starsza łatwo jest mi mówić jak zacząć bronić się przed brakiem akceptacji, zrozumienia .... Pomyślałam sobie jednak, że prawdziwa siła jest w każdym z Was. Jeżeli ją odkryjecie, jeżeli powiecie DOSYĆ z wiarą i pasją, nikt i nic nie stanie wam na drodze.
Wierzę głęboko, że dobro obroni się tylko wtedy jeżeli staniecie po jego stronie.
Jak być sobą ? Myślę, że wystarczy odkryć przepis na siebie :)

Zapraszam do lektury przepisów na bycie sobą: 
PIERWSZY PRZEPIS :)

I. Przygotuj składniki:
2 kg Szymonowości, 3 dag szczęścia, 40 dag pecha, 1 g rodzinnej miłości, 1 kg siły, 20 dag koleżeństwa, 2 g irytacji, 10 litrów chęci przygody, 50 dag kulturalności i 10 litrów wody.
Przygotuj rzeczy:
2 litrowy garnek, szeroką patelnię, dwie metalowe łyżki, platynowe sito, dwie miski, ośmio litrową 
 szklankę, drewnianą łyżkę.
Przygotowanie:
Podgrzej patelnię do 100 stopni, w tym czasie weź 2 g irytacji i rozcieńcz ją 1 litrem wody. Wstaw garnek i patelnię na wolny ogień. Do garnka wlej irytację i gotuj przez godzinę. Na patelni przysmaż 20 dag koleżeństwa [aż się zarumieni]. Kiedy irytacja zmieni się w żelatynę włóż do niej koleżeństwo. Żelatynę posyp Szymonowością. 30 dag szczęścia przesyp przez sitko i wsyp do miski. 40 dag pecha włóż do miski i 1 g rodzinnej miłości także. Zalej to 2 litrami wody i wymieszaj. Masę włóż do piekarnika i piecz 20 minut w temperaturze 30 stopni. 1 kg siły wsyp na dwie łyżki i nafaszeruj nią żelatynę i miękką masę też. Wlej do miski chęć przygody i wsyp 50 dag  kulturalności oraz wlej 7 litrów wody. Dodaj to wszystko do siebie Gotowe! Oto ja cały.

DRUGI PRZEPIS :)

1. 2 litry tolerancji
2. 1kg pomocy
3. 1 łyżka złości
4. 2 łyżki płaczu
5. 2 litry miłości do zwierząt

Przygotowanie:
przygotuj miskę, włóż wszystkie składniki, wymieszaj żwawo.Przelej do formy,włóż do nagrzanego pieca i piecz aż urośnie.
Oto cała ja :)

TRZECI PRZEPIS:

Składniki:
5g pecha
Op. szczęścia
100g wesołości
10g nie przejmowania się
12l uczuć
2 łyżki miłości
8 l śmiechu
Wykonanie:
Do wielkiej miski dodaj 5g pecha. Dodaj 8l śmiechu. Wymieszaj energicznie. Aby się nie przejmować czymś smutnym, dodaj 10g nie przejmowania się. Do osobnego kubka wlej 6l uczuć, pozostałe 6l do miski. Do tego samego kubka wsyp op. szczęścia oraz dwie łyżki miłości. Wolno wymieszaj. Wlej do miski mieszaninę z kubka. Dodaj jeszcze 8l śmiechu i wymieszaj. Wlej płyn do formy. Nastaw piekarnik na 180st. Wstaw tam formę i piecz 30 min.

Oto przepis na bycie mną!

CZWARTY PRZEPIS:

Sładniki:
5 ton świeżych żartów
3 tony miłości
5 kropli łez
2 łyżki złości
11,5 kg sztuki (malowanie, rysowanie)
8 gier na konsolę PSP3
333 kółka od rolek
0,5 kg obżarstwa
50 cukierków
2 puszki pepsi lub coca coli
1 kg szaleństwa
1 kg pomysłowości
2 kg Ludkowości

Wszystko ugnieść w jedna wielka kulę i uformować w coś Ludkopodobnego :)

PIĄTY PRZEPIS:

 Składniki:
2 szklanki mielonego szczęscia
600 ml humoru
4 pędzelki
2 ołówki
80 gram nut
3 l wrażliwości
1 kempka kociej sierści
2 muchy
2 garście upartości
1 tona miłości

Przedmioty:
1 betoniarka
1 szufla
1 ogromna forma do ciasta
1 butelka od oranżady
1 piec
balia

Wykonanie:
weź betoniarkę i wlej do niej humor, dorzuć miłość.Wymieszaj.Dodaj upartość i wrażliwość, 1 szklankę szczęścia. Wymieszaj.
Do bali wrzuć 80 gram nut, wrzuć pokrojone pędzelki i ołówki. Delikatnie wrzuć muchy i dodaj kempkę sierści.
Z betoniarki wylej maź do formy i wstaw do pieca na 5 godzin.
Wyjmij, polej zawartością z bali, a wtedy wyjdę Ja :)

"M"

 SZÓSTY PRZEPIS:

1 dkg szczęścia
6 dkg odwagi
1 kg wiary
7 dkg oryginalności
1,5 gr zawodu
3 dkg empatii
6 gr zwycięstwa

o to JA :)

"M.M."

SIÓDMY PRZEPIS:

Przygotuj:

5 kg energii
4 l życzliwości
48 dkg wrażliwości
1 kg chęci do pomocy
6 l miłości
4 l marzeń

Wykonanie:
włóż do miski energię i ugnieć z wrazliwością. Zamieszaj i dodaj życzliwość. Dodaj chęć do pomocy oraz miłość i zamieszaj. Ustaw piecyk na 180 stopni C. Piecz tak długo, aż ciepło zmieni się w dobroć. Wyjmij miskę z piecyka i polej marzeniami.
O to cała JA.
"O.M."

ÓSMY PRZEPIS:

Składniki :
2 kg śmiechu
1 kg humoru
3 kg spokoju
8 kg pecha
2 kg miłości
5 kg okularów

Przygotowanie:
Wyjmij dwie miski, do jendej wrzuć negatywne cechy, a do drugiej pozytywne-wymieszaj.
Następnie wlej pozytywy na negatywy i gotuj na średnim ogniu przez 9 miesięcy.

"M.S."



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz